کارلو کلودی خالق پینوکیو
کارلو کلودی یا Carlo Collodi ‏(۱۸۲۶ - ۱۸۹۰)، با نام اصلی کارلو لورنزینی، نویسنده‌ی مشهور داستان پینوکیو بود. از وی آثار فانتزی دیگری هم به جا مانده‌است. او از جمله مهمترین نویسندگان ایتالیایی است و بخش‌هایی از کتاب‌های وی در کتب درسی مدارس ایتالیا آمده‌اند.
وی در سال ۱۸۲۶ میلادی در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدرش، دومینگو لورنزینی، آشپز و مادرش، آنجلا اورزالی، خدمتکار بود. وی در سنین جوانی وارد مدرسه علوم دینی شد و با این که به سیاست علاقه‌ی بیشتری داشت، تا سن ۱۷ سالگی در آنجا ماند.
کلودی در ۲۶ اکتبر سال ۱۸۹۰ در فلورانس در گذشت و نوشته‌هایش در حجمی بسیار زیاد به وسیله خانواده اش به کتاب خانه مرکزی فلورانس اهدا گشت که هم اکنون در همان جا قرار دارد. او در ابتدا بیشتر به عنوان روزنامه نگار، منتقد و نویسنده کتاب‌های آموزشی شناخته می‌شد، اما موفقیت کتابی که او به قصد سرگرم ساختن نوشت ــ یعنی ماجرای پینوکیو ــ به حدی بود که وی هم اکنون جزو بزرگترین نویسندگان آثار ادبی کودکان محسوب می‌شود. ارزش ادبی داستان پینوکیو اینک پس از گذشت سال‌ها به طور کامل شناخته شده‌است.
سوابق کاری
در سن ۲۰ سالگی با نوشتن مقاله‌ای برای یک انتشاراتی پر قدرت فلورنتینی وارد حیطه نویسندگی شد. سپس در ۲۲ سالگی در کشاکش درگیری‌های ایتالیا به یک روزنامه نگار بدل گشت و فعالیت‌هایش را با نوشتن مقالات انتقادی برای نشریه میوزیکال ایتالی، یکی از مهم ترین نشریات آن زمان ایتالیا، دنبال کرد. کلودی پس از چند سال همکاری با نشریات گوناگون و کسب شهرت، خود به انتشار نشریه اقدام کرد. یکی از این نشریات «II Lampione»، نشریه‌ای فکاهی بود که در سال ۱۸۴۸ آغاز به کار کرده بود، اما خیلی زود پس از شورش‌های همان سال به وسیله اداره سانسور تعطیل شد و ۱۱ سال بعد دوباره انتشار یافت.
کلودی در طول دهه ۱۸۵۰ نیز به عنوان یک نویسنده و نمایشنامه نویس به کار ادامه داد و در این زمینه‌ها به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت. او در سال ۱۸۵۶ نام خود را به اسم مستعار کارلو کلودی تغییر داد. کلودی در واقع نام روستای محل تولد مادرش بود که وی بیشتر دوران کودکی‌اش را در آن جا گذرانده بود.
وی در سال ۱۸۶۱ روزنامه نگاری را رها کرد و تا سال ۱۸۷۰ به عنوان بازرس مطبوعاتی و ویراستار به کار ادامه داد. پس از آن خیلی زود جذب ادبیات کودکان شد و به ترجمه قصه شاه پریان چالز پرو، نویسنده فرانسوی، به زبان ایتالیایی پرداخت.
داستان‌هایی چون شنل قرمزی، زیبای خفته و گربه چکمه پوش. کلودی سپس فعالیت‌هایش را با طراحی یک مجموعه کتاب آموزشی برای مدارس ادامه داد. در این کتاب‌ها که با مهارت فوق العاده نگارش یافته بودند، آموزش با داستان گویی همراه بود. آثاری چون جانی، تاینی، کتاب حساب جانی، کتاب دستور زبان جانی، سفر جانی به ایتالیا و فانوس جادویی جانی. بدین وسیله او حرکتی جدید در سیستم آموزشی تازه تاسیس شده‌ی ایتالیا پدید آورد. او در سال ۱۸۸۱ پایه یکی از اولین مجلات ایتالیایی مخصوص کودکان را پی‌ریزی کرد. بدین ترتیب «چیلدرن مگزین» انتشار یافت و از همان شماره‌های نخستین ماجراهای پینوکیو که در آن زمان داستان یک عروسک نامیده می‌شد، در آن چاپ شد. داستان‌های دیگری مثل میمون گوپلوی گلی هم در این نشریه انتشار می‌یافت که از حال و هوایی طنز برخوردار بودند. این داستان‌ها بعدتر در سال ۱۸۸۷ در کتاب داستان‌های شادمانه جمع آوری و چاپ شدند.
اقتباس‌های سینمایی
تاکنون اقتباس‌های زیادی (حدود ۴۰ فیلم کوتاه و بلند) از این داستان به صورت فیلم زنده و یا انیمیشن صورت گرفته‌است، که در این بین می‌توان به فیلم‌های:
-اوتیک کوچولو
-هوش مصنوعی (فیلم)
-هزارتوی پینوکیو
-داستان واقعی پینوکیو
-ماجراهای ژپتو
-پینوکیو ۳۰۰۰
اشاره کرد.